H “θέση” της ΠΟΕ ΥΠΠΟ για τη μετατροπή των Μουσείων σε ΝΠΔΔ: ψάξε ψάξε, δεν θα τη βρεις!

Μια από τις πρώτες κυβερνητικές εξαγγελίες ήταν η μετατροπή των δημόσιων Μουσείων σε Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου: δηλαδή να «προικιστούν» με ΔΣ διορισμένο από την εκάστοτε κυβέρνηση (θυμίζουμε τους… φοβερούς διορισμούς που έχει ήδη κάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στα ΔΣ οργανισμών και νοσοκομείων, που γέμισαν αποτυχημένους πολιτευτές της ΝΔ!), με τους εργαζόμενους σε αυτά να υπόκεινται στην εξουσία του κάθε Προέδρου του ΔΣ (τα τεκταινόμενα στο ΤΑΠΑ, που είναι ΝΠΔΔ, δίνουν ένα εύγλωττο παράδειγμα για το τι σημαίνει αυτό), με αποκοπή των εσόδων των μεγάλων Μουσείων από τον «κουμπαρά» του ΤΑΠΑ και πολλά άλλα, τα οποία έχουμε ξαναγράψει εδώ: Μετατροπή των Μουσείων σε ΝΠΔΔ: το colpo grosso για την ιδιωτικοποίηση στον πολιτισμό

Τα είπε η Υπουργός στη Βουλή, τα είπε σε συνεντεύξεις, τα είπε στο συνέδριο (!) της ΠΟΕ ΥΠΠΟ, τα είπε ακόμη και στην κοπή της πίτας της ΠΟΕ ΥΠΠΟ, όπου την κάλεσαν. Η ΠΟΕ ΥΠΠΟ όμως κάνει ότι… δεν ακούει! Κι ας ξέρει πολύ καλά ότι ετοιμάζεται νομοσχέδιο για το ΥΠΠΟΑ, που ακούγεται ότι μπορεί να κατέβει ακόμη και μέσα στον Φλεβάρη.

Η ΠΟΕ ΥΠΠΟ, με ευθύνη της πλειοψηφίας ΔΑΚΕ-ΔΗΣΥΠ/ΠΑΣΚΕ, φρόντισε τεχνηέντως να ΜΗΝ πάρει θέση για το θέμα ούτε στο Συνέδριό της (άλλωστε έχουν τόσα άλλα θέματα να «συζητάνε» με την Υπουργό, τις διώξεις τους για τα όσα συνέβαιναν όλα αυτά τα χρόνια με το Ταμείο Αλληλοβοήθειας). Οι δικαιολογίες πολλές: Τη μια λένε ότι δεν έχει έρθει ακόμη νομοσχέδιο (όταν θα έρθει, προφανώς, θα είναι αργά με το ρυθμό που ψηφίζονται οι νόμοι στη Βουλή!). Την άλλη λένε να «κρατάμε χαμηλά το θέμα» -μη μας ακούσει κανείς και καταλάβει ότι κάνουμε αντιπολίτευση δηλαδή; Τελευταία, όμως, κυκλοφορεί και λέει μια δήθεν «θέση» -η οποία δεν έχει συζητηθεί σε κανένα συλλογικό όργανο, βέβαια, ούτε έχει δημοσιοποιηθεί και πρέπει να πάτε σε καμιά «κοπή-τη-πίτα» για να τη μάθετε…

Η «θέση» έχει ως εξής: «Η ΠΟΕ ΥΠΠΟ θέτει ως κόκκινη γραμμή τον δημόσιο χαρακτήρα των μουσείων και το να διατηρήσουν όλοι οι εργαζόμενοι του ΥΠΠΟΑ τα δικαιώματά τους» και συγκεκριμένα «να μην υπάρξει καμία μισθολογική και συνταξιοδοτική αλλαγή». Λες και απευθύνονται σε χάπατα.

Ο «δημόσιος χαρακτήρας» μπαίνει επίτηδες ως δήθεν αίτημα της ΠΟΕ. Τα ΝΠΔΔ θεωρούνται ούτως ή άλλως στη νομοθεσία «δημόσια», άλλωστε ΝΠΔΔ είναι και τα δημόσια νοσοκομεία, οι ΟΤΑ, το ΤΑΠΑ, το Μουσείο Ακρόπολης κλπ. Επίσης, οι εργαζόμενοι του ΥΠΠΟΑ, είτε θα μείνουν στο ΥΠΠΟΑ και θα ναι αποσπασμένοι στο όποιο ΝΠΔΔ (όπως γινόταν επί χρόνια με το Μουσείο Ακρόπολης) είτε θα μεταφερθούν στο ΝΠΔΔ, που πάλι θα είναι δημόσιοι υπάλληλοι που τα μισθολογικά τους και τα συνταξιοδοτικά τους δεν θα αλλάξουν –όπως και οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ ή το ΤΑΠΑ. Αυτό είναι το θέμα όμως;

Όχι βέβαια! Τα Μουσεία θα είναι τύποις (νομικά) δημόσια, ουσιαστικά όμως θα είναι στο χέρι του εκάστοτε Υπουργού να διορίζει και να ξεδιορίζει τους εκλεκτούς του. Το ΤΑΠΑ αλλάζει Διοικητικό Συμβούλιο και Πρόεδρο κάθε 1 με 2 χρόνια (με κάθε αλλαγή Υπουργού!). ποιος πληρώνει τη «νύφη»; Προφανώς οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες που κάθε τρεις και λίγο έχουν να υφίστανται τον αυταρχισμό ενός νέου «εκλεκτού» της εκάστοτε κυβέρνησης.

Και βέβαια τι ζητάνε από τις Διοικήσεις; Να χουν «οικονομική αυτοτέλεια», δηλαδή να περικόπτουν δαπάνες. Από τα δωρεάν εισιτήρια μέχρι τις υπερωρίες για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, οι περικοπές θα πάνε σύννεφο για να μπορεί να παρουσιάζει το εκάστοτε ΔΣ έναν δήθεν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό (λέμε «δήθεν» γιατί κανένα Μουσείο πουθενά στον κόσμο δεν είναι αυτοχρηματοδοτούμενο, στις επιχορηγήσεις από δημόσιους φορείς βασίζονται).

Και βέβαια τα «δικαιώματα» των εργαζόμενων είναι στη διακριτική ευχέρεια του εκάστοτε ΔΣ! Και ο υπάλληλος ΝΠΔΔ δικαιούται πχ εκπαιδευτική άδεια, όμως αποφασίζει ΔΣ αν θα του τη δώσει ή όχι! Κι αν ο υπάλληλος έχει διαφορετική γνώμη από τον Πρόεδρο του ΔΣ, δεν έχει καν ανώτερο όργανο να πάει να προσφύγει να βρει το δίκιο του, όπως μπορεί να κάνει όντας υπάλληλος του ΥΠΠΟΑ, αν έχει μια διαφωνία με τον προϊστάμενό του. Ούτε να φύγει από το ΝΠΔΔ δεν θα μπορεί! Μόλις πρόσφατα η ΠΕΥΦΑ έκανε φασαρία για φύλακα του Μουσείου Ακρόπολης που για σοβαρούς οικογενειακούς λόγους (πολύ σοβαρούς) θέλει να πάει να υπηρετήσει στην Ηλεία και δεν τον αφήνει ο Παντερμαλής!  Γιατί; Γιατί μπορεί! Αυτό το μέλλον οραματιζόμαστε για τους εργαζόμενους στον πολιτισμό;

Υπάρχει άλλο κι ένα πολύ θολό σημείο στη θέση της ΠΟΕ: μιλάει μόνο για τους σημερινούς εργαζόμενους του ΥΠΠΟΑ. Όμως, αν τα Μουσεία γίνουν ΝΠΔΔ, με μια απλή απόφαση του ΔΣ τους, μπορούν να προσλάβουν ενοικιαζόμενους εργαζόμενους, ή αναθέσουν την φύλαξη σε σεκιούριτυ (τα security μπήκαν στο δημόσιο με αποφάσεις των ΔΣ των δημόσιων νοσοκομείων-ΝΠΔΔ). Αυτό δεν θα επηρεάσει και όλες τις υπόλοιπες υπηρεσίες; Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Μα αυτός είναι ο δρόμος να βάλουν security σε όλα τα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, να σταματήσουν σε όλο το ΥΠΠΟΑ τις μόνιμες προσλήψεις, να ανοίξει ο δρόμος στην ιδιωτικοποίηση όλων των λειτουργιών (από τα εισιτήρια ως τα εκπαιδευτικά προγράμματα). Σε αυτό η ΠΟΕ έχει πάει αφωνία και αμνησία…

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι η ΠΟΕ διατυπώνει μια θέση μόνο και μόνο για να καθησυχάσει τους εργαζόμενους ότι «κάτι θα κάνει», ενώ δεν κάνει απολύτως τίποτα. Έχει σκοπό να αφήσει το όποιο νομοσχέδιο να περάσει, με καμιά χλιαρή ανακοίνωση κάποια στιγμή για τα μάτια του κόσμου. Με αντάλλαγμα μερικές μέρες άδειας σε όσους κερδίσουν το φλουρί στην πίτα της ΠΟΕ –ξεφτίλα δηλαδή!

Μια σειρά σωματείων, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, ο Ενιαίος Αττικής, Στερεάς και Νήσων, η ΠΕΣΑ, η ΕΜΔΥΔΑΣ, και ο Σύλλογος ΒΔ Ελλάδας (μετά από απόφαση συνέλευσής του) αντιτίθενται σε αυτή τη μετατροπή και οργανώνουν μια σειρά από ενημερώσεις και κινητοποιήσεις για να μην περάσει αυτή η καταστροφική αλλαγή.

Η Ομοσπονδία των εργαζόμενων του ΥΠΠΟΑ έχει μετατραπεί σε σκυλάκι του καναπέ της Υπουργού. Όμως, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες μέσα από τα πρωτοβάθμια σωματεία και τις κινητοποιήσεις τους μπορούν να το ανατρέψουν.