…

Πως κατέληξα έτσι;
Μετράω πως θα περάσω
με τρεις κι εξήντα τον μήνα. Κάνω άσχημες σκέψεις. Δεν
μιλάω…μπορεί και να την γλιτώσω.
Έχω οργή μέσα μου. Μου φταίνε όλοι.
Ο γείτονας, ο συνάδελφος, ο άγνωστος που πέφτει πάνω μου κατά λάθος, ο πολίτης που έρχεται να κάνει την δουλειά του κι εγώ νευριάζω
μαζί του. Όμως κι αυτοί δεν έχουν τα ίδια προβλήματα; Τι μου φταίνε; Εξαιτίας τους έφτασα εδώ;
Έχω κλειστεί στον εαυτό μου. Ποτέ δεν ήμουν απάνθρωπος. Κοίτα με τώρα…. Δεν με αναγνωρίζω!
Με άφησαν χωρίς όνειρα, χωρίς ελπίδα. Δεν μπορώ να χαρώ τίποτα. Μόνο
έγνοιες, σκοτούρες, αγωνία,ανασφάλεια.
Κι εγώ περιμένω. Να έρθει τι;
Τι μπορώ να κάνω όμως; Οι απεργίες δεν έχουν κανένα νόημα… άσε που χάνω και το μεροκάματο. Τι λέω τώρα, ε;
Σε λίγο δεν θα έχω καν δουλειά. Αλλά είναι και ψέμα να πω ότι
δεν υπήρξαν αποτελέσματα από τις διαδηλώσεις. Τότε με τις πλατείες θυμάμαι, για λίγες ώρες ο Παπανδρέου ήταν δεν ήταν πρωθυπουργός. Μετά ήρθαν οι παρελάσεις και παραιτήθηκε. Τώρα με την ΕΡΤ, έφυγε ο Κουβέλης.
Εντάξει, και οι εκλογές ήταν ανατρεπτικές ως ένα βαθμό. Να πέσουν τόσο χαμηλά ΠΑΣΟΚ και ΝΔ; Ποιος θα το φανταζόταν λίγα χρόνια πριν.
Όχι, δεν μπορώ να πω, υπήρξαν ανατροπές. Ίσως αν ήμασταν
περισσότεροι, αν επιμέναμε λίγο ακόμα, αν ήμασταν μονιασμένοι, τα πράγματα να είχαν αλλάξει ακόμα περισσότερο.Μέχρι και να τους διώχναμε!
Το ξέρω μέσα μου πως η λύση είναι μονόδρομος.Αν δεν τους ξεφορτωθούμε, δεν θα δούμε άσπρη μέρα. Φοβάμαι, δεν μπορώ να πω. Τ
α χημικά τους κι όλα αυτά. Όμως και αυτοί δεν με φοβούνται; Έχουν
την εξουσία και την εκμεταλλεύονται για να με περιορίσουν, να σκύψω κι άλλο, να μην κουνιέμαι.
Δεν θα τους κάνω το χατίρι όμως. Μία αυτοί, δέκα εγώ. Δεν έχω τίποτα να χάσω. Αλλά αν κερδίσω….αν κερδίσω!

Η αξιοπρέπεια και η ελευθερία θα είναι πάλι δικές μου.
Θα ξαναδώ το χαμόγελο των παιδιών μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Υπάρχει καλύτερη ανταμοιβή από αυτό;
Όχι!
Δεν θα τους αφήσω έτσι. Αυτοί φταίνε για όλα και πρέπει να πληρώσουν. Θα πολεμήσω με ότι μέσα έχω και θα τους νικήσω .
Δεν τους ανήκει η ζωή μου, δεν τους ανήκει η χώρα μου
.
Ο εχθρός μου έχει πρόσωπο κι όνομα. Και θα πολεμήσω μαζί με όλους
για να ξεκουμπιστούν οι προδότες.
Εφιάλτης δεν ήμουν ποτέ και δεν θα γίνω τώρα!
Ε, ναι λοιπόν, το πήρα απόφαση!
Από σήμερα δεν θα εκτονώνομαι άσκοπα σε όσους δεν μου φταίνε. Θα
κατευθύνω την οργή μου σε αυτούς τους αλήτες που κατέστρεψαν τις ζωές μας. Και από αυτή την οργή δεν θα γλιτώσουν ούτε τα τσιράκια
τους.
Θα δώσω την μάχη για όλους, μαζί με όλους! Ή αυτοί ή εμείς!
Υπόσχομαι στον εαυτό μου πως από σήμερα δεν θα αφήσω μέρα να περάσει χωρίς να αγωνιστώ.
Θα με βρίσκουν πάντα μπροστά τους. Και δεν πρόκειται να κάνω βήμα πίσω μέχρι να ξεκουμπιστούν από δω.
Με έκαναν να σκέφτομαι προς στιγμήν πως η δυστυχία του διπλανού μου, είναι η δική μου σωτηρία.
Όχι,δεν είναι έτσι! Ο δικός τους «ξαφνικός θάνατος» είναι η ζωή όλων μας!

Ένας αποφασισμένος εργαζόμενος σε αναμονή (και ξέρω πως δεν είμαι ο μόνος)
Η συνέχεια στους δρόμους.